11 Haziran Salı sabahı tahmin ettiğimiz üzere horoz ile uyandık. Horozun sorununu da çözdük. Arkadaşla kimse ilgilenmiyor, herhangi bir hayat emaresi olmayınca da 15 dakikada bir ötüyor!!!Neyse.. Saat 5:30 gibi yola koyulduk. Hava hafiften esiyordu, dalgalar ise solugan şeklindeydi. Peksimeti döner dönmez tam pruvamızdan gelen rüzgar 20 knot'ı aştı, sağnaklarda 25'i görüyorduk. Dalgalar da ufak ufak hissettirmeye başladı. Öğlen bile olmadan serpintiler bize kadar gelince, sprayhood'u açtık (serpintilik). Sprayhood'un tekne için olmazsa olmazlardan olduğunu bir kere daha gördük.
Otopilot arızalı olduğundan saat başı dümenci değiştirdik. Yemek yapma lüksümüz pek olmadığından sabah kahvaltısında yoğurtlu nesfit, arada muz ve bisküvi, bolca da su içerek akşamı ettik. Bizim kaptan dünya turu diyor ama açlığa da gelemiyor, nasıl olacak bu iş merak ediyorum :-)) Tekne için bir başka olmazsa olmaz da havuzluktaki hoparlör, müzik motorun sesini biraz olsun bastırıyor. I-pod sağolsun! Ekincik açıklarında hava biraz daha sertleşti, dalgalar biraz daha büyüdü. Artık 27-28 knot sabit rüzgarı kafadan yiyorduk. Rüzgarı kafadan almanın bir başka sıkıntısı da hız yapamamak, yol alamamak. Sakin havada 6 knot hız yapabilen bu tekne ile zaman zaman 2 knots'a kadar düşüyorduk.
Marmaris açıklarına gelince artık Yunan feribotlarının da hattına girmiş olduk. Datça'ya varana dek iki kere çapariz verdik. Aslında geçiş üstünlüğü bizde olmasına rağmen, feribot yolundan ayrılmayınca son dakika manevrasıyla kurtulduk. Valla küfrü bastım. Zaten canımız çıkıyor, bir de ezilme tehlikesi geçiriyoruz.
Hisarönü Körfezine girişimizle birlikte rüzgar 35 knot'a ulaştı, 7 bofor. Denizde de bizden başka kimse kalmamıştı. Saat 18:00 sularında haritadan bulduğumuz, telefonla da arkadaşlardan bilgi aldığımız bir balıkçı barınağına giriş yaptık. Datça'nın Mesudiye ilçesine bağlı ufak bir köy. 10 teknelik ahşap kötü bir iskele yapmışlar. Zemin kumluk fakat ara ara kayalar mevcut. Derinlik 3 m. civarı. İskele tarafında en dışa yanaştık. Kıçımız dışarıda kaldığından hem kafa halatıyla yan tekneye, hem de sancaktan çift koltuk halatı ile iskeleye bağlandık.
Muhtar bey cin valla. Tekne başına 30 YTL alıp (bu rakam tekne boyuna göre değişiyormuş!) su ve elektrik olanağı veriyor. Marina fiyatı çekmiş amca. Gelin görün ki mapa yok, ahşap iskeleye halatlar koymuşlar, o halatlara bağlanıyorsunuz!! Yapacak birşey yok tabi. Zaten yorgunluk da bastırmış, maç da var, kaçmaz hani! Kendimize gelelim diye çivi gibi denize girip çapamızı da kontrol ettik. Hatta eğitim amaçlı fotoğrafını bile çektik. Su altı kamerası almamız şart!
Akşam dokuz civarı havada sakinler diye bir umut beklerken bizim bayır tepmeleri yine karşımıza çıktı. Üstelik yön de değiştirdi. Tepmeler şiddetlenmeye başlayınca köye dağılmış tekne sakinleri bir anda ortaya çıktı. Rüzgar Tek Türk teknesi olmanın gururuyla operasyona biz de iştirak ettik. Tüm tekneler baş halatlarıyla birbirlerine bağlandı. Koltuk halatları çiftlendi. En şanslı tekne bizimkiydi, bizden estiği için diğerlerine yaslanıyorduk. İmkan elverseydi biz de baş halatıyla kıyıya bağlanacaktık ama yer bulamadık. Mecburen maçı seyretmeye devam ettik.
Gece boyu devam eden tepmeler sabah sakinleşti. 8 civarı yine yola koyulduk. Koyulduk koyulmasına da bu sefer de ırgatımız arızalanmaz mı! Varan xxx. Bizim bey ya Allah bismillah deyip elle çekiverdi demirimizi. Ammaa günün güzel geçeceğinin göstergesi yunuslar oldu.
Otopilot arızalı olduğundan saat başı dümenci değiştirdik. Yemek yapma lüksümüz pek olmadığından sabah kahvaltısında yoğurtlu nesfit, arada muz ve bisküvi, bolca da su içerek akşamı ettik. Bizim kaptan dünya turu diyor ama açlığa da gelemiyor, nasıl olacak bu iş merak ediyorum :-)) Tekne için bir başka olmazsa olmaz da havuzluktaki hoparlör, müzik motorun sesini biraz olsun bastırıyor. I-pod sağolsun! Ekincik açıklarında hava biraz daha sertleşti, dalgalar biraz daha büyüdü. Artık 27-28 knot sabit rüzgarı kafadan yiyorduk. Rüzgarı kafadan almanın bir başka sıkıntısı da hız yapamamak, yol alamamak. Sakin havada 6 knot hız yapabilen bu tekne ile zaman zaman 2 knots'a kadar düşüyorduk.
Marmaris açıklarına gelince artık Yunan feribotlarının da hattına girmiş olduk. Datça'ya varana dek iki kere çapariz verdik. Aslında geçiş üstünlüğü bizde olmasına rağmen, feribot yolundan ayrılmayınca son dakika manevrasıyla kurtulduk. Valla küfrü bastım. Zaten canımız çıkıyor, bir de ezilme tehlikesi geçiriyoruz.
Hisarönü Körfezine girişimizle birlikte rüzgar 35 knot'a ulaştı, 7 bofor. Denizde de bizden başka kimse kalmamıştı. Saat 18:00 sularında haritadan bulduğumuz, telefonla da arkadaşlardan bilgi aldığımız bir balıkçı barınağına giriş yaptık. Datça'nın Mesudiye ilçesine bağlı ufak bir köy. 10 teknelik ahşap kötü bir iskele yapmışlar. Zemin kumluk fakat ara ara kayalar mevcut. Derinlik 3 m. civarı. İskele tarafında en dışa yanaştık. Kıçımız dışarıda kaldığından hem kafa halatıyla yan tekneye, hem de sancaktan çift koltuk halatı ile iskeleye bağlandık.
Muhtar bey cin valla. Tekne başına 30 YTL alıp (bu rakam tekne boyuna göre değişiyormuş!) su ve elektrik olanağı veriyor. Marina fiyatı çekmiş amca. Gelin görün ki mapa yok, ahşap iskeleye halatlar koymuşlar, o halatlara bağlanıyorsunuz!! Yapacak birşey yok tabi. Zaten yorgunluk da bastırmış, maç da var, kaçmaz hani! Kendimize gelelim diye çivi gibi denize girip çapamızı da kontrol ettik. Hatta eğitim amaçlı fotoğrafını bile çektik. Su altı kamerası almamız şart!
Akşam dokuz civarı havada sakinler diye bir umut beklerken bizim bayır tepmeleri yine karşımıza çıktı. Üstelik yön de değiştirdi. Tepmeler şiddetlenmeye başlayınca köye dağılmış tekne sakinleri bir anda ortaya çıktı. Rüzgar Tek Türk teknesi olmanın gururuyla operasyona biz de iştirak ettik. Tüm tekneler baş halatlarıyla birbirlerine bağlandı. Koltuk halatları çiftlendi. En şanslı tekne bizimkiydi, bizden estiği için diğerlerine yaslanıyorduk. İmkan elverseydi biz de baş halatıyla kıyıya bağlanacaktık ama yer bulamadık. Mecburen maçı seyretmeye devam ettik.
Gece boyu devam eden tepmeler sabah sakinleşti. 8 civarı yine yola koyulduk. Koyulduk koyulmasına da bu sefer de ırgatımız arızalanmaz mı! Varan xxx. Bizim bey ya Allah bismillah deyip elle çekiverdi demirimizi. Ammaa günün güzel geçeceğinin göstergesi yunuslar oldu.
Teknenin etrafını sarıp oynamaya başladılar. Herkesin kulaklarını çınlatıp bol bol görüntü aldık. Hava gitgide duruldu. Knidos'u rahat bir biçimde döndük, fakat bizim kadar şanslı olmayan başka bir tekne maalesef kayalıklara bindirip batmış.
İlk etabın sonuna saat 15:00 civarı geldik. Bodrum Marina'ya yanaşıp giriş işlemlerimizi yaptırdık. Elektrikçiye haber verip ırgatımızı yaptırdık. Fakat otopilot hala ayva!!! Akşam saatlerinde misafirlerimiz tekneye geldiler. Sağolsunlar güzel bir Bodrum manzarası eşliğinde balığımızı da yedirdiler, sırtı pek, karnı tok marinaya döndük.
İlk etabın sonuna saat 15:00 civarı geldik. Bodrum Marina'ya yanaşıp giriş işlemlerimizi yaptırdık. Elektrikçiye haber verip ırgatımızı yaptırdık. Fakat otopilot hala ayva!!! Akşam saatlerinde misafirlerimiz tekneye geldiler. Sağolsunlar güzel bir Bodrum manzarası eşliğinde balığımızı da yedirdiler, sırtı pek, karnı tok marinaya döndük.
.jpg)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder