20 Ocak 2010 Çarşamba

15.01.2010


Anouk'a Veda

O bizim ilk kızımızdı, emanetti.

Aylardan Nisan, elimde kocaman bir çanta sabahın köründe Marmaris’e varmış, bağlı olduğu marinaya heyecan içerisinde, “acaba”larla gitmiştim. Allamışlar, pullamışlar, tertemiz etmiş, anahtarını elime vermişlerdi.

Biz ona yabancıydık, o da bize. Pek nazlıydı. Yavaş yavaş birbirimizin huyunu suyunu anlar olduk; tepkileri ölçtük, biçtik orta yolu bulduk. Elimizden geldiğince iyi baktık, hediyeler aldık, tatlı sularla yıkadık.

Her şeyi sizlerle yaşadık o kısacık dönemde; ne fırtınalar, ne kahkahalar gördük geçirdik birlikte. Müteşekkiriz!

Gözümüzün nuru oldu. Çok sevdik. Sizlerin sayesinde alnımız ak, sırtımız dik ama ayrılığın verdiği hüzünle biraz da mahzun vedalaştık.

Çok istedik alabilmeyi. O bizim ilk “ekmek teknemiz”di. Beğenmediler teklifimizi. Aralık 28’de teslim ettik.

Hoşça kal Anouk! Bordanda suyun eksik olmasın, sintinene su dolmasın, iyi denizcilerle keyifli seyirler olsun…


















Hiç yorum yok: